Είμαι στο μετρό και προσπαθώ να προλάβω τις δουλειές μου γιατί κλασσικά έχω αργήσει. Η διάθεση δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή, ούτε μέτρια. Απλά προσπαθώ να ακολουθώ τους ρυθμούς της πόλης. Και ενώ το κινητό παίζει διάφορα τραγούδια που μόλις πριν μία ώρα είχα φορτώσει, κοιτούσα από το τζάμι δίπλα μου τα είδωλα αυτών που κάθονταν μπροστά μου και τις ράγες που αφήναμε πίσω με απίστευτη ταχύτητα.
