Καλοκαίρι, so far..

Kαλοκαίριασε πια και εγώ ακόμη δεν έχω νιώσει θαλασσίτσα στα πόδια μου. Με τα τρεχάματα με τη σχολή δε μου έμεινε χρόνος για τίποτα. Και εκεί που λέω ότι θα μπαίνω και πιο συχνά στο blog , τσουπ κάτι γίνεται που απορροφά όλο το χρόνο και την ενέργεια. Τώρα να ξαναϋποσχεθώ ότι θα είμαι πιο τακτική, δεν έχει νόημα..
Δυστυχώς καλοκαιράκι δεν έχω νιώσει ακόμα στα πόδια μου, αλλά έχω νιώσει στη μύτη μου. Θα εξηγήσω τι εννοώ: σχετίζεται με μια φράση που είχε γράψει μία φίλη στο facebook: "μπήκε το καλοκαίρι, μύρισαν οι πρώτες μασχάλες". Ήταν αναπόφευκτο να μην νιώσω το καλοκαίρι με αυτή την έννοια , αφού κάθε μέρα τρέχω σαν το τρελό, και χρησιμοποιώ όλα σχεδόν τα μέσα (λεωφορεία, μετρό κλπ). Και κάθε μέρα αναρωτιέμαι όλο και περισσότερο : ΓΙΑΤΙ? γιατί μερικοί άνθρωποι απλά δεν χρησιμοποιούν αποσμητικό? Όλοι οικολόγοι πια?! Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι απλώνονται, οπότε έχω μάθει να τους ξεχωρίζω από μακρυά. Με το που δω απλωμένα χέρια, απομακρύνομαι. Βέβαια, έχω μπει σε σκέψεις : οι ίδιοι δεν το μυρίζουν? Πως γίνεται κάτι τέτοιο?! Τα συμπεράσματα που κατέληξα είναι τα εξής: α. έχουν όλοι βουλωμένη μυτούλα, β. το μυρίζουν αλλά τους αρέσει, γ. τα έχουν με όλον τον κόσμο οπότε είναι ένα είδος τιμωρίας. Αλλιώς δεν εξηγείται η επεκτατική πολιτική της μασχάλης τους.
Άντε να δω πότε θα πάω για μπανάκι, να μου φύγουν τα νεύρα, να μου περάσουν και οι κακίες μου..