Σε συνέχεια μιας προηγούμενης ανάρτησής μου (Κόκκινο Flamenco)... εδώ έχω κι άλλα στιχάκια..
Αυτή τη φορά θα επιλέξω το γαλάζιο χρώμα.. γιατί είναι καλοκαιρινό και ταιριάζει.. :)
Η αγάπη σου είναι σαν τον αγέρα,
κι είν'η δική μου σαν το βράχο, που απ'τη θεση του δεν πάει πιο πέρα.
Σε μια κάμαρη μικρούλα εμείς τα δυο,
Ζήσε μες στους ανθρώπους δίχως φόβο, γιατί γλώσσα κακιά εγώ δεν έχω.
Αυτό που γίνηκε με μας τους δυο δε θα το μάθει ούτε το χώμα.
Ο άντρας για να'ναι άντρας, τρία είναι τ'απαραίτητα:
να'χει πολλά, να μιλάει λίγα, και παινέματα για τον εαυτό του να μη λέει.
Βάλθηκα να κόψω πεύκο, στον πευκώνα του έρωτα.
Από το πεύκο μια σχίζα τινάχτηκε, στην καρδιά μου πήγε και καρφώθηκε.
Αυτή τη φορά θα επιλέξω το γαλάζιο χρώμα.. γιατί είναι καλοκαιρινό και ταιριάζει.. :)
Γυρεύουν να με στείλουν μακρυά, Θεό και βασιλιά να υπηρετήσω.
Όμως εγώ από σένα να χωρίσω - αυτό κανένας νόμος δεν το λέει.
Όμως εγώ από σένα να χωρίσω - αυτό κανένας νόμος δεν το λέει.
Εσένανε εγώ θα αγαπάω και ψωμί να μην έχω να φάω.
Έλα και κάθησε εδώ δίπλα μου: σε μια καρέκλα εσύ, εγώ στην άλλη.
Και πες μου τώρα τις δικές σου τις χαρές, γιατί οι δικές μου πολύ λίγες είναι.
Η αγάπη σου είναι σαν τον αγέρα,
κι είν'η δική μου σαν το βράχο, που απ'τη θεση του δεν πάει πιο πέρα.
Σε μια κάμαρη μικρούλα εμείς τα δυο,
φαρμάκι εσύ να μου δίνεις, φαρμάκι ας έπινα κι εγώ.
Ζήσε μες στους ανθρώπους δίχως φόβο, γιατί γλώσσα κακιά εγώ δεν έχω.
Αυτό που γίνηκε με μας τους δυο δε θα το μάθει ούτε το χώμα.
Ο άντρας για να'ναι άντρας, τρία είναι τ'απαραίτητα:
να'χει πολλά, να μιλάει λίγα, και παινέματα για τον εαυτό του να μη λέει.
Κάποια γυναίκα στάθηκε η αιτία:
για μια στιγμή τρελάθηκα κι έτσι καταστράφηκα.
Όταν τη βλέπω από μακρυά στο δρόμο να προβαίνει,
γυρνάω και λέω στην καρδιά μου να κάνει υπομονή και να σωπαίνει.
Βάλθηκα να κόψω πεύκο, στον πευκώνα του έρωτα.
Από το πεύκο μια σχίζα τινάχτηκε, στην καρδιά μου πήγε και καρφώθηκε.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου