LOVE IS NOISE

Είμαι στο μετρό και προσπαθώ να προλάβω τις δουλειές μου γιατί κλασσικά έχω αργήσει. Η διάθεση δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή, ούτε μέτρια. Απλά προσπαθώ να ακολουθώ τους ρυθμούς της πόλης. Και ενώ το κινητό παίζει διάφορα τραγούδια που μόλις πριν μία ώρα είχα φορτώσει, κοιτούσα από το τζάμι δίπλα μου τα είδωλα αυτών που κάθονταν μπροστά μου και τις ράγες που αφήναμε πίσω με απίστευτη ταχύτητα.

Νανά - Εμίλ Ζολά

Αν κάποιος ζητούσε χαρακτηριστικό παράδειγμα του νατουραλισμού στη λογοτεχνία, το μόνο που θα έπρεπε να κάνει είναι να διαβάσει την "Νανά" του Εμίλ Ζολά. Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου αποκαλύπτονται σχεδόν όλα τα πρόσωπα που θα μετέχουν στη δράση και θα παίρνουν μέρος στις εξελίξεις. Όλοι έχουν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν την Νανά στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση, η οποία χωρίς να διαθέτει ίχνος ταλέντου, κερδίζει το κοινό με την πληθωρική προσωπικότητά της.

Ο λύκος της στέπας - Έρμαν Έσσε

Ο Φρόυντ έλεγε πως ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας. Ο Έσσε αναρωτιέται γιατί. Η απάντησή του είναι ένα ανελέητο μαστίγωμα της αστικής κοινωνίας, καθώς αποδεικνύει ότι ο πολιτισμός της υποκρισίας, του ευνουχισμού, της εκμετάλλευσης και της χρυσωμένης επιφάνειας αλλοτριώνει τη βαθύτερη ουσία του ανθρώπου και σκοτώνει τη γνησιότητα των αισθημάτων του. Ο ήρωας πασχίζει απεγνωσμένα νά'ρθει σε επαφή με τη βαθύτερη φύση του. Προσπαθεί να την αναστήσει για να ξαναβρεί τη χαμένη αυτή γνησιότητα αισθημάτων. Το τίμημα όμως αυτής της εξέγερσης, αυτής της υπέρβασης του μέσου όρου, που σπάει κοινωνικούς συμβιβασμούς και στερεότυπα, είναι η καταδίκη του στην απομόνωση και την απόλυτη μοναξιά. Ένα συναρπαστικό και γοητευτικό μυθιστόρημα και, συνάμα,ένα κατηγορώ της αστικής τάξης.

Χθες τελείωσα τον "Λύκο της Στέπας" από Έρμαν Έσσε. Καταπληκτικό βιβλίο, γεμάτο συμβολισμούς, διαχρονικό όσο ποτέ. Πραγματεύεται τη σύγχυση της σύγχρονης ύπαρξης, την τυρρανία του εγκλωβισμένου ανθρώπου στη διττή φύση του, εγκλωβισμένου σε δύο ευατούς, σε δύο μισά, όπου το ένα μισό επιβεβαιώνει όσα το άλλο μισό αρνιέται.

Ιστορία χωρίς τέλος - Μίχαελ Έντε

"... είναι το μεταπολεμικό αριστούργημα. Στην πρώτη θέση των πωλήσεων τα τελευταία χρόνια, μεταφράστηκε σε 28 χώρες. Και η ιστορία... δεν έχει τέλος"

                                                         
Για μένα απλά ένα πανέμορφο παραμύθι, γεμάτο δράση, πολύχρωμες εικόνες, βαθιά νοήματα..
Αν και από τα πρώτα κεφάλαια είχα καταλάβει "που θα το πήγαινε ο Michael Ende",-οι ίδιοι οι χαρακτήρες με "οδήγησαν" από τις πρώτες σελίδες στο "επιμύθιο"..κυρίως μπήκα στο κόλπο μόλις διάβασα το.."Ονειροφαντασία".... και σιγουρεύτηκα με την "Παιδική Αυτοκράτειρα"-.. παρ'όλ'αυτά συνέχισα να διαβάζω με το ίδιο ενδιαφέρον μέχρι και τις τελευταίες σελίδες. Ως άνθρωπος που προσπαθεί όλα να τα ερμηνεύει με τη λογική και που εύκολα "βαριέται" φανταστικές ιστορίες, και η ίδια εξεπλάγην από το πόσο ευχάριστα και ακούραστα με συνεπήρε το συγκεκριμένο βιβλίο.

***** my pride *****

Αν κάποιος προσπαθεί να φανταστεί πως θα μπορούσε να είναι το μοντέλο της πιο πετυχημένης ομάδας σε οποιοδήποτε επίπεδο, τότε αυτό το μοντέλο θα ανταποκρινόταν σίγουρα στην ΟΜΆΔΑ του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ!!!!! Η ομάδα-Πρότυπο φτάνει για πρώτη φορά στην Κορυφή της Ευρώπης το 1996. Αυτό ήταν μόλις η αρχή, καθώς από τότε, για άλλες 4 φορές ο Παναθηναϊκός έχει υποχρεώσει όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του..
Μιας και βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν το final 4 της Βαρκελώνης, σκέφτηκα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στην Ευρωπαϊκή πορεία της καλύτερης ομάδας που έχει αναδείξει ο ελληνικός αθλητισμός..

Από τον οπαδισμό στον ρατσισμό

Μετά από μια απλή ήττα.. έχεις νεύρα..
Μετά από μια ήττα με αποκλεισμό... θα τσακωθείς σίγουρα με όποιον βγει μπροστά σου την αμέσως επόμενη ώρα..
Μετά από μια νίκη με αποκλεισμό.. θα τσακωθείς με όποιον βγει μπροστά σου τις αμέσως επόμενες ώρες (και μέρες, εξαρτάται από τις συναντήσεις με "ήρεμους" ανθρώπους, που προσπαθούν να σε ησυχάσουν).
Ε ναι λοιπόν, εγώ μετά από μια ήττα, ΚΛΑΙΩ.. Και σίγουρα τσακώνομαι με κάποιον..
Να έχεις λοιπόν τα νεύρα σου από τον άδικο αποκλεισμό της ομάδας σου, να έχεις και τον κάθε βαλτό "δημοσιογράφο" να σου κάνει μαθήματα ηθικής, προπαγανδίζοντας ανελέητα..